سراميکها معمولا به استثناي فلزات و آلياژهاي فلزي و مواد آلي ، شامل تمام مواد مهندسي مي شوند که از نظر شيميايي جزو مواد معدني هستند و بعد از قرار گرفتن در دماي بسيار بالا ، شکل اوليه خود را حفظ کرده و مقاوم تر مي شوند. ظروف سفالي ، چيني و چيني هاي بهداشتي و غيره ، جزو اين گروه مي باشند.

تاريخچه 
آشنايي انسان با مواد سراميکي و استفاده از آنها ، قدمتي بطول تاريخ دارد. سفالينههاي کشف شده در مناطق باستاني دنيا نشان ميدهد که انسان در دوران باستان ، گل رس و چگونگي کار با آن و پخت و مقاوم سازي آن آشنا بوده است. اما امروزه سراميک ، کاربردهاي بسيار فراتر از ظروف سفالي يا چيني دارد و در صنعت و تکنولوژي ، استفاده هاي فراواني از آن مي شود.

مواد اوليه سراميکها 
سراميک ها ، از سه ماده اوليه خاک رس ، فلدسپارها و ماسه تهيه مي شود. خاک رس ، همان سيليکات هاي آلومينيوم هيدراته است که به صورت کانيهاي مختلفي يافت مي شوند.

تعريف :
از نظر واژه: سراميک به کليه جامدات غير آلي و غير فلزي گفته مي شود. ▪

از نظر ساختار شيميايي: کليه موادي که از مخلوط خاک رس با ماسه و فلدسپار در دماي بالا بدست مي آيند و توسط توده شيشه مانندي انسجام يافته و بسيار سخت و غير قابل حل در حلال ها و تقريبا گداز ناپذير مي باشند، سراميک ناميده مي شوند.

نقش اجزاي سه گانه در سراميک
خاک رس: موجب نرمي و انعطاف و تشکيل ذرات بلوري سراميک ميشود. ▪
ماسه: قابليت چين خوردن ، پس از خشک و گرم شدن و تشکيل ذرات بلوري سراميک را کاهش ميدهد. ▪
فلدسپار: در کاهش دادن دماي پخت و تشکيل توده شيشهاي و چسباننده ذرات بلوري سراميک موثر است. ▪

خواص سراميک ها 
خواص سراميک ها بسته به نوع و درجه خلوص هر يک از اجزاي اصلي ، مواد افزودني ، لعاب ، زمان حرارت دادن ، مواد اکسنده و کاهنده هاي موجود در محيط ، تغيير ميکند. در قرن حاضر صنعت سراميک سازي توسعه و تنوع شگرفي يافته و اهميت و کاربردهاي آن نيز وسعت پيدا کرده است.

سراميک هاي ويژه 
مقره هاي برق: 
که عايقهاي خوبي براي گرما و برق هستند و در آنها از ۳O2rZ ، ۳O2lA استفاده ميشود.

سراميک هاي مغناطيسي: 
در در اين نوع سراميک از اکسيدهاي آهن استفاده ميشود. مهمترين کاربرد آنها در تهيه عنصرهاي حافظه در
کامپيوتر است.

سراميک هاي شيشه اي: 
وقتي شيشه معمولي پس از تهيه در دماي بالايي قرار گيرد، تعداد قابل توجهي از ذرات بلور در آن تشکيل
ميشود و خاصيت شکنندگي آن کم ميگردد و بر خلاف شيشههاي معمولي ديگر ، ايجاد يا پيدايش شکاف
کوچک در آنها ساري نميباشد، يعني اين شکافها خود به خود پيشرفت نميکنند. از اين نوع سراميکها براي
تهيه ظروف آشپزخانه يا ظروفي که براي حرارت دادن لازم باشند، استفاده ميشود که آن را اصطلاحا
پيروسرام مينامند.

لعابها و انواع آنها: 
لعابها طيف وسيعي از ترکيبات آلي و معدني را در بر ميگيرند. لعاب مربوط به سراميک معمولا مخلوط
است. اين اجزا را پس از آسياب شدن و (PbO) شيشه مانندي متشکل از کوارتز ، فلدسپار و اکسيد سرب
نرم کردن به صورت خميري رقيق درميآورند. آنگاه وسيله سراميکي مورد نظر را در اين خمير غوطه ور کرده و پس از سرد و خشک شدن ، آن را در کوره تا دماي معين حرارت ميدهند. پس از لعاب دادن روي
چيني ، روي آن مطالب مورد نظر را مينويسند و يا طرح مورد نظر را نقاشي ميکنند و دوباره روي آن را
لعاب داده و يک بار ديگر حرارت ميدهند. در اين صورت وسيله مورد نظر پرارزشتر و نوشته و طرح روي آن
بادوامتر ميشود.

لعاب ها در انواع زير وجود دارند: 
لعاب بيرنگ: اين نوع لعاب که براي پوشش سطح چينيهاي بدلي ظريف بکار ميرود، بي رنگ و شفاف
است و از مخلوط کلسيم و سيليس و خاک چيني سفيد تهيه ميشود.
لعاب رنگي: براي رنگ آبي از اکسيد مس (O2uC) ؛ براي رنگ زرد از اکسيد آهن (FeO) ، و براي رنگ سبز از اکسيد کروم (۳O2rC) ، براي رنگ زرد از کرومات سرب و براي رنگ ارغواني از ارغواني کاسيوس استفاده مي شود.
لعاب کدر: اين نوع لعاب که براي پوشش چپني هاي بدلي معمولي بکار ميرود و از مخاوط  PbO , 2OnS ، ۲OiS ،۴O3bP ، نمک و کربنات سديم تهيه مي شود که آن را پس از ذوب کردن ، سرد کردن و پودر کردن ، در آب به صورت حمام شير در مي آورند و شئي لعاب دادني را در آن غوطه ور مي کنند.

ظروف لعابي 
ظروف لعابي درواقع ، نوعي ظروف آهني هستند که سطح آنها را به منظور جلوگيري از زنگ زدن ، از لعاب مي پوشانند. البته اين نوع ظروف را نبايد زياد گرم يا سرد و يا پرتاب کرد و يا اينکه تحت ضربه قرارداد، زيرا لعاب سطح آنها ترک برداشته و مي ريزد.